Παιχνίδι. Αυθόρμητο, Δημιουργικό, Ευχάριστο.
Το παιχνίδι δεν είναι μόνο ένας τρόπος για να περάσουν τα παιδιά διασκεδαστικά την ώρα τους, αλλά είναι και ένα σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξής τους. Μέσω αυτού μαθαίνουν τον κόσμο, επικοινωνούν και αλληλεπιδρούν με άλλους.
Πώς εξηγείται αυτό; Είναι πολύ απλό.
Ο εγκέφαλος των παιδιών αναπτύσσεται με τέτοιο τρόπο που χρειάζεται πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε έχουν δημιουργηθεί αμέτρητα παιχνίδια, σε διάφορες κατηγορίες, σε ποικίλα μεγέθη, σχήματα και χρώματα, με ήχους ή χωρίς.
Το ίδιο το παιδί επιλέγει και από μόνο του τα παιχνίδια που μπορεί να επεξεργαστεί και να μάθει.
Για να δούμε, ποια είναι τα βασικά είδη του παιχνιδιού.
- Αισθητηριακό – Εξερευνητικό Παιχνίδι: Κάθε δραστηριότητα που διεγείρει τις αισθήσεις (όραση, ακοή, οσμή, γεύση, αφή, ισορροπία, αντίληψη του σώματος) Τέτοια παιχνίδια μπορεί να είναι με πλαστελίνη, με νερό, με άμμο κ.α.
- Κατασκευαστικό Παιχνίδι: Το παιδί συσχετίζει αντικείμενα για να κατασκευάσει κάτι. Εδώ μάλιστα, εξασκείται και η χωροχρονική αντίληψη, αλλά και η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων. Τέτοια παιχνίδια μπορεί να είναι τα παζλ, τα τουβλάκια, η ευθυγράμμιση αντικειμένων κ.α.
- Λειτουργικό Παιχνίδι: Το παιδί χρησιμοποιεί τα αντικείμενα πρακτικά. Επαναλαμβάνει χειρονομίες, ενέργειες και ήχους ενισχύοντας την αισθησιοκινητική δραστηριότητά του. Τέτοια παιχνίδια μπορεί να είναι να κλωτσά μια μπάλα, η τσουλήθρα ή το τρέξιμο, το τάισμα ή το χτένισμα μια κούκλας, η οδήγηση σε ένα αυτοκινητάκι κ.α.
- Συμβολικό Παιχνίδι: Το παιδί συνδυάζει πραγματικά και φανταστικά γεγονότα. Σ’ αυτό το παιχνίδι, το παιδί ζωντανεύει καταστάσεις και χαρακτήρες με τη φαντασία του. Μπορεί να φορέσει ένα καπέλο και να κάνει πως είναι αστροναύτης, να κρατάει ένα πιάτο και να το γυρίζει κυκλικά κάνοντας πως οδηγεί, ή να βάλει μια κουβέρτα στους ώμους και να παριστάνει τον βασιλιά.
Τι καταλαβαίνουμε από όλα αυτά τα δεδομένα;
Ότι το παιχνίδι μας δίνει πληροφορίες για το παιδί. Πληροφορίες για:
- την προσωπικότητά του: (Κάνει ατομικό ή ομαδικό παιχνίδι; Πώς αλληλεπιδρά με τους υπόλοιπους; Πώς επιλέγει να επικοινωνεί τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τα συναισθήματά του;).
- τη νοητική του ανάπτυξη: (Αν έχει αναπτύξει δεξιότητες όπως ο συντονισμός, η προσοχή, η ανάλυση, η μνήμη, η φαντασία, η μίμηση, η γλώσσα).
Και ποιο είναι το συμπέρασμα;
Το παιχνίδι είναι μια προσέγγιση του πραγματικού κόσμου και ένας τρόπος μέσω του οποίου το παιδί μπορεί να εισαχθεί σε αυτόν.
Καλλιεργούμε ικανότητες. Αποκτάμε γνώσεις. Δημιουργούμε δεσμούς.
Λοιπόν, τι λέτε; Πάμε να παίξουμε;
Συγγραφή: Δημιουργική Ομάδα “λόγος + πράξη”
Επιμέλεια: Δημήτρης Μπαλτούμας ΟΤ, SI, CBT
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Αντωνιάδης Α., (1994). Το παιχνίδι, Θεσσαλονίκη, university studio press.
Carvey, C., (1990). Το παιχνίδι: η επίδραση στην εξέλιξη του παιδιού, Αθήνα, Κουτσουμπός Α.Ε.
Grellet, C. (2000). Το παιχνίδι μεταξύ γέννησης και 7 ετών: ένα εγχειρίδιο για βιβλιοθηκονόμους παιχνιδιών. (Μονογραφία 14). ΟΥΝΕΣΚΟ
